Sinds zijn verschijning heeft het web verschillende versies doorlopen. Web1 heeft de informatie aan de internetgebruiker gepubliceerd. Web 2.0 heeft het een actievere rol gegeven, net als sociale netwerken. Web 3.0 wil van zijn kant een nieuw model opleggen dat mogelijk onafhankelijk is van grote structuren zoals Google of Facebook. Laten we deze drie vormen van het web nader bekijken, die in feite lange tijd naast elkaar moeten bestaan …
Dat weten we niet altijd, maar het internet bestond al lang voordat het web bestond. Ontworpen in 1969, nam het verschillende vormen aan voordat het daglicht officieel werd gezien in 1983 met de komst van TCP/IP, een communicatieprotocol tussen verschillende systemen.
Van zijn kant werd het web in 1991 geboren onder toezicht van onderzoeker Tim Berners-Lee (bij Cern in Genève). Dit systeem werd voorgesteld om gemakkelijk pagina’s met informatie te kunnen maken en om koppelingen te maken tussen verschillende internetservers.
Het web kwam in 1993 echt van de grond dankzij software ontwikkeld door Marc Andreessen. Dankzij Mosaic is het mogelijk om eenvoudig het web te “navigeren” via een grafische interface / muis. Mozaïek was de oorsprong van Google Chrome, Firefox, Microsoft Edge en andere programma’s zoals Safari of Opera.
web 1
De eerste versie van het web heet tegenwoordig Web1 en er wordt algemeen aangenomen dat het bestond van 1993 tot het begin van de jaren 2000.
De opleiding Mozaïek werd al snel een zeer populaire opleiding in de universitaire gemeenschap. In september 1994 opende een verbeterde versie, Netscape Navigator, het web voor het grote publiek. Sinds begin 1995 zijn er ongeveer tienduizend sites: het Witte Huis, NASA, Encyclopedia Britannica, het Louvre … Het eerste bewijs werd opgelegd, Yahoo!
Wat Web1 onderscheidt, is dat we te maken hebben met statische pagina’s. Internetgebruikers van die tijd waren vooral consumenten van informatie, ze lazen de inhoud van de pagina’s en ontdekten de magie van hypertext: je klikt op een link en wordt doorgestuurd naar een pagina op een andere site.
Over het algemeen heeft dit originele web als hoofddoel iedereen te helpen informatie gemakkelijker te vinden. Servers sturen alleen pagina’s naar gebruikers. Internetgebruikers zijn vooral lezers en pagina’s vragen hen meestal niet om aanvullende inhoud voor wat hen wordt aangeboden.
Opgemerkt moet worden dat in dit pionierstijdperk, advertenties afwezig zijn op internet en zelfs pogingen om geld te verdienen met internet worden negatief beoordeeld.
De belangrijkste toepassing voor Web 1 is de browser, die toegang geeft tot pagina’s en het gebruik van hyperlinks. Aangezien Google het krachtigste algoritme biedt voor het analyseren van deze pagina’s, zal het in deze eerste fase geleidelijk het dominante bedrijf worden.
Web 2.0
Het was de webdesigner, Darcy Dinucci, die in 1999 de term Web 2.0 bedacht. De term zelf werd populair bij 1dr Web 2.0 conferentie in oktober 2004, georganiseerd door Tim O’Reilly, John Battle en Dale Dougherty. Het belangrijkste punt van dit nieuwe web is dat de gebruiker een contentprovider wordt en niet alleen een lezer/kijker.
Web 2.0 wordt ook wel het ‘participatieve sociale web’ genoemd. Met de beschikbare tools kunnen gebruikers communiceren met websites en inhoud maken of bijdragen. Deze content is niet langer statisch, maar dynamisch. Dus:
- Wikipedia wordt onderhouden door zijn gebruikers die artikelen schrijven, die door andere gebruikers kunnen worden gewijzigd/aangevuld;
- Videosites zoals Youtube of Dailymotion die video’s hosten die door internetgebruikers zelf zijn gepost;
- Blogs worden gemaakt door allerlei columnisten die denken iets te zeggen te hebben over een onderwerp. Hun teksten kunnen het onderwerp zijn van opmerkingen/antwoorden van hun lezers;
- Sociale netwerken zoals MySpace of Facebook verstrekken informatie die hun gebruikers plaatsen. Iedereen kan zijn eigen content maken en zijn eigen netwerk mobiliseren. Degenen die deze inhoud bekijken, kunnen een bijdrage leveren door hun mening te geven (een klik op de “Vind ik leuk”-knop), of beoordelen / stemmen. Samenlevingen worden gevormd en ontwikkeld volgens hun eigen agenda.
Parallel met de opkomst van dit Web 2.0 vergemakkelijkt de toegang van het mobiele internet de interactie van gebruikers met sites.
Web 2.0 is rond 2004 van de grond gekomen en wordt tot op de dag van vandaag het meest gebruikt.
Web 3.0
De term Web 3.0 (Web3) werd in 2014 bedacht door Gavin Wood, mede-oprichter van Ethereum en promotor van de Polkadot-cryptocurrency. Aan de basis van dit nieuwe model:
- Blockchain, een soort gedecentraliseerd grootboek geopend door cryptocurrencies, maar bruikbaar in andere vormen van toepassingen;
- Op Blockchain gebaseerde standalone applicaties ( . file slimme contracten).
In de oorsprong van Web3 staat een opmerking: zowel Web1 als Web 2.0 zijn gebaseerd op dezelfde centrale architectuur: die van de servers van de reuzen Silicon Valley, Google, Amazon, Facebook, Apple en Microsoft, d.w.z. GAFAM, die hun gegevens van gebruikers. Zo reproduceerden deze bedrijven het klassieke computermodel in de internetwereld. Dit resulteert in verschillende situaties die als onvolmaakt kunnen worden beoordeeld. Webreuzen slaan een groot aantal gegevens over hun gebruikers op, zodat ze er geld mee kunnen verdienen. De concurrentie wordt gesmoord, want hoe meer rijkdom een exploitant verwerft, hoe moeilijker het is voor nieuwe concurrenten om op te duiken.
Gavin Wood en andere voorstanders van Web3 ondersteunen een visie van een nieuwe gedecentraliseerde architectuur met uitwisselingen tussen gebruikers die zijn opgeslagen op een keten van blokken. Met andere woorden, met Web 3.0 wordt het netwerk van met elkaar verbonden computers de server.
Technisch gezien wordt Web 3.0 gekenmerkt door drie standaarden:
- hangt af van slimme contracten Ofwel “open source”-code die iedereen kan verbeteren zonder royalty’s te hoeven betalen aan bedrijven als Microsoft;
- Zoals de maker van Bitcoin wilde, is het het netwerk zelf dat zorgt voor de integriteit van communicatie, die wordt opgeslagen op een gemeenschappelijke blockchain die iedereen kan raadplegen;
- Alle gebruikers kunnen gebruik maken van netwerkapplicaties zonder toestemming van een centrale organisatie die de diensten aanstuurt.
Optimaal is Web 3.0 gebaseerd op het semantische web, waarbij computers de menselijke taal moeten decoderen en proberen deze te begrijpen. Kunstmatige intelligentie ingebed in parallel met de gedecentraliseerde architectuur maakt het mogelijk om een schat aan gegevens te verzamelen en zo machine learning te voeden. Web 3.0 gaat ook uit van 3D-graphics zoals in huidige metaverse projecten of in een groot aantal videogames. Ten slotte is het toegankelijk voor allerlei aangesloten apparaten, waaronder het internet der dingen – het internet der dingen.
Hoewel sommige elementen van Web 3.0 al beschikbaar zijn, zijn andere nog in ontwikkeling. Spraakherkenning moet dus nog aanzienlijke vooruitgang boeken voordat het als betrouwbaar kan worden beschouwd.
Een deel van Utopia lijkt web 3.0-gebaseerd te zijn en doet denken aan het begin van het internet, waar sommigen wilden geloven dat het web voorbestemd was om gratis te zijn of dat het zou helpen mensen bij elkaar te brengen. Dus de realiteit van Web 3.0 is waarschijnlijk minder buitengewoon dan verwacht.
Er zijn al grote obstakels die Web 3.0 in de weg staan. Het blijkt dat de prestaties van de blockchain structureel slecht zijn in vergelijking met de servergebaseerde architectuur. Enorme middelen worden besteed aan het zoeken naar oplossingen voor dit probleem, zoals het Lightning Network voor het Bitcoin-netwerk. Bovendien wordt de decentralisatie van applicaties slecht waargenomen op het niveau van overheden omdat het duizend vragen oproept:
- Hoe u de informatie beheert die op internet circuleert, wordt alleen door u beheerd slimme contracten Vandaar onafhankelijke programma’s?
- Hoe zorg je ervoor dat kunstmatige intelligentie de basis is? slimme contracten Bevat het geen gebreken die sommigen kunnen misbruiken om internetgebruikers schade toe te brengen, zoals vaak is gebeurd in de cryptocurrency-wereld?
- Hoe kunnen misdaden die zijn gepleegd door het verduisteren van een wet die niemand beweert te bezitten, worden onderdrukt?
Jack Dorsey, mede-oprichter van Twitter, heeft een realistischer beeld: hij wil geloven dat Web 3.0, verre van het internet te democratiseren, de macht van bedrijven als Facebook zal verschuiven naar durfkapitaalfondsen, omdat ze de experimenten mogelijk gemaakt door dit model.